bron: Leeuwarder Courant

Met een ludieke actie probeert Hester Bouwman van Stichting Dimarte in Raerd het hoofd boven water te houden met haar paardenopvang. Ze gaat paardenstront verkopen om uit de ‘shit’ te raken.

Humor is voor Hester Bouwman altijd het wapen geweest om tegenslagen te overwinnen. ,,Van het slechtste het beste maken. Voor elk probleem een oplossing vinden.’’ Maar de grens is bereikt. ,,Het is niet meer leuk, het is shit. Ik heb in drie jaar tijd voor dertig jaar aan tegenslagen te verwerken gehad.’’

Deze ochtend is het weer raak. Eigenlijk had ze het krantenbezoek af willen bellen, maar wacht even: is dit niet de werkelijkheid? Een pechochtend waarop alles anders loopt dan gepland. En dat na een avond waarop paard King doodging. ,,Een aantal jaar geleden ging er een prachtig filmpje van hem rond tijdens Pasen. King was bij ons gekomen om zijn laatste jaren door te brengen en nu is de cirkel, weer met Pasen, rond.’’ De andere 24 paarden zijn er wonderbaarlijk rustig onder. Eigenlijk altijd als ze er één uit hun midden moeten missen.

Het helpt Bouwman ook. De rust die ze uitstralen, de aandacht die ze van haar vragen door tegen haar te duwen, het brengt het enthousiasme in haar boven. Ze wijst op een gezond en blij paard. ,,Die gedraagt zich soms als onze clown’’, grapt ze. De dieren zijn in Raerd om uiteenlopende redenen. Er zijn pensionpaarden, paarden met gedragsproblematiek, zieke exemplaren of paarden die tijd voor herstel nodig hebben. ,,In samenwerking met instanties ondersteunen we mensen als ze niet voor hun dier kunnen zorgen, bijvoorbeeld mensen die onder toezicht staan.’’

Stichting Dimarte

Dat onderdak biedt de Stichting Dimarte al langer. Sinds 2,5 jaar is de vestigingsplek Raerd. Koeienboxen werden omgebouwd tot paardenstallen en de verbouw is nog steeds in volle gang. Bouwman streek er neer met een nieuw bedrijfsplan waarin ze plekken zou verhuren aan mensen die zelf geen plek hebben, coaching zou geven en groepen ontvangen. Corona zette daar een streep door. Ze kwam de tijd door met bijzonder pension en speciale, betaalde zorg.

De hooicrisis kwam daar overheen. Het hooi werd vier keer zo duur, waardoor de stichting 6000 euro meer uit moest geven. Nog zo’n tegenslag ondanks getekende contracten daarover. Iemand die drie paarden onderbrengt, belooft voor de kosten op te draaien en verdwijnt vervolgens uit beeld. ,,Je wordt meegesleurd in het drama van een ander.’’

Hack op crowdfundingsite

,,De druppel was een groep pony’s waarvoor onze hulp werd ingeroepen.’’ Die konden in de kort-verblijfstallen komen als er genoeg budget binnenkwam. Daarvoor werd een crowdfundingactie gestart, maar Dimarte betaalde alvast vooruit. Tot overmaat van ramp werd op de crowdfundingsite digitaal ingebroken. Het geld is er wel, maar is uit veiligheid eerst teruggestort naar de donateurs.

,,Als je dan een papiertje pakt en alles op een rijtje zet, zie je dat je jaarlijks inlevert en financiële steun van duizenden euro’s welkom zou zijn.’’ Zo ontstond haar idee om shit te verkopen om uit de shit te komen. Vooral symbolisch. De emmertjes kunnen in Raerd opgehaald worden. Het is ook voor het eerst dat Bouwman haar eigen gezondheidsproblemen naar buiten brengt. ,,Iedereen komt weleens in een storm terecht. Mijn instelling is: dat kan gebeuren, maar je komt er weer uit.’’

Hester Bouwman bezig met het bekappen van paard Salvador. FOTO SIMON BLEEKER

Maar de grens is bereikt. Twee keer overkwam Bouwman op haar werk in de gehandicaptenzorg een ongeval. De eerste keer in 2019 liep ze nek- en hoofdletsel op. Ze herstelde maar in 2020 ,,vloog ik weer door de lucht’’. Dit keer liep ze gekneusde ribben op en bleef het mistig in haar hoofd. Ze liep PTSS (posttraumatische stressstoornis) op. Precies een van de aandoeningen waarbij ze de paarden gebruikt om mensen daarvan af te helpen.

Voor de paarden wil ze het beste. ,,Ondanks dat je uitvalt moet het doorgaan, dat verdient de locatie en de paarden helemaal met hun verhaal.’’ Ze wijst op een drassig stuk grond achter de boerderij. ,,Kijk hier moet ik draineren. Maar dat is te duur. Dus hebben we het idee opgevat een voedselbos aan te leggen. Dat trekt de grond droog.’’ Het water mag aan de lippen staan, Bouwman mag er klaar mee zijn, maar de veerkracht is er nog steeds. ,,De stichting heeft veel mensen uit de shit geholpen. We vragen dat nu op een symbolische manier terug.’’